on-feng
- noun [ masculine ]
- 
                  Be cirliscre fǽmnan onfeuge. Gif mon on cirliscre fǽmnan breóst gefó, - L. Alf. pol. 11; Th. i. 68, 13.
 
- 
                  Be nunnena onfenge (andfencgum, - MS. B.: anfenge, MS. H.), 18; Th. i. 72, 7.
 
- 
                  Be þeófes onfenge æt þiéfþe, - L. In. 28; Th. i. 120, 4.
 
- 
                  Secg wundaþ beorna gehwylcne ðe him ǽnigne onféng gedéþ sedge cuts every one that lays hold of it, Runic pm. 15 ;- Kmbl. 342, 14.
 
- 
                  Be wuda onfenge (andfenge, - MS. H.: anfenge, MS. B.) bútan leáfe, L. In. 44; Th. i. 130, 1.
 
- 
                  Be unáliéfedes mæstennes onfenge, - 49; Th. i. 132, 11.
 
- 
                  Wǽron ða hálgan on onfenge manna sáulum, - Blickl. Homl. 209, 29.
 
- 
                  Wurdon hié on ðam onfenge forhte, and on fleám numen, - Andr. Kmbl. 2679 ; An. 1341.
 
- 
                  Hé hine scilde wið onfengom earmra gǽsta, - Exon. Th. 126, 24; Gú. 376: 133, 15; Gú. 490.
 
Bosworth, Joseph. “on-feng.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/24536.
Checked: 0