Bosworth Toller's

Anglo-Saxon

Dictionary online

súþ

  • adverb
Dictionary links
Grammar
súþ, adv.
Wright's OE grammar
§113; §306; §446; §558;
In a southerly direction or position
Show examples
  • Twelf míla brád súð and norð

    ab austro in boream duodecim milia passuum,

      Bd. 1, 3; S. 475, 19.
  • Him is ðæt heáfod súð gewend and ða fét norð,

      Shrn. 66, 23.
  • Syndon óðere eálond súð fram Brixonte,

      Nar. 36, 7.
  • Seó eá súþ ðonan ligeþ,

      Ors. 1, 1; Swt. 8, 21: Salm. Kmbl. 382; Sal. 190.
  • Fóron ðá súþ ofer Temese,

      Chr. 831; Erl. 68, 1.
  • Súð ofer sǽ fóron,

      897; Erl. 94, 28.
  • Fóron súð ymbútan,

      894; Erl. 91, 5.
  • Seó sunne cymþ eft súð tó ðam winterlícan sunnstede,

      Lchdm. iii. 250, 24: 260, 10: Cd. Th. 118, 16; Gen. 1966.
  • Súð ne norð ofer eormengrund óþer nǽnig sélra nǽre,

      Beo. Th. 1720; B. 858: Met. 10, 24.
  • Súð eást and west,

      9, 42: 10, 5.
  • Súð west and eást,

      14, 7.
  • Swá heó (

    the sun

    ) súðor biþ, swá hit swíþor winterlǽcþ,
      Lchdm. iii. 252, 2.
Full form

Word-wheel

  • súþ, adv.