Bosworth Toller's

Anglo-Saxon

Dictionary online

mán-weorc

  • noun [ neuter ]
Dictionary links
Grammar
mán-weorc, es; n.
A wicked work, crime
Show examples
  • Gif mæssepreóst mánweorc tó swíðe gewurce,

    • L. Eth. ix. 26
    • ;
    • Th. i. 346, 4: L. C. S. 41
    • ;
    • Th. i. 400, 14.
  • Ðæt hý móstun mánweorca tóme lifgan,

    • Exon. 25 b
    • ;
    • Th. 74, 25
    • ;
    • Cri. 1211: 72 b
    • ;
    • Th. 270, 2
    • ;
    • Jul. 459.
  • Ðæt ic in mánweorcum mód oncyrre,

    • 72 a
    • ;
    • Th. 268, 28
    • ;
    • Jul, 439.
  • Ǽr man áweódige ða unriht and ða mánweorc ðe man wíde sǽwþ,

    • Wulfst. 243, 19.
Etymology
[
O. Sax. mén-werk.
]
Similar entries
Cf. mán-dǽd.
Linked entries
v.  -weorc.
Full form

Word-wheel

  • mán-weorc, n.