sticel
- noun [ masculine ]
- 
               Óðerne hé dráf mid sticele, óðrum hé wiðteáh mid brídle illum stimulo impellere nititur, hunc freno moderatur, - Past. 40, 3; Swt. 293, 1.
 
- 
               Hé sǽwþ ðone sticel ðæs andan seminantur stimuli, - 38, 7; Swt. 279, 9.
 
- 
               Þé mid stíðum ástyrest sticelum gǽlsan luxuriae stimulis te agitabis acutis, - Dóm. L. 179.
 
- 
               Ða gnættas mid swíþe lytelum sticelum hine deriaþ, - Bt. 16, 2; Fox 52, 11.
 
- Sticelas ramnos, Blickl. Gl.
Bosworth, Joseph. “sticel.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/28942.
Checked: 0