ge-þǽnan
- verb [ weak ]
- Ádríg tó dúste, geþǽn mid hunige. Lch. ii. 144, 1.
-
Sóna wæs seald se regn, sé þe fullíce mihte þá eorðan wel geþǽnan
repente pluvia tribuebatur, quae plene terram satiare potuisset,
- Gr. D. 210, 21.
-
Tó þám þurh þá tóflówennysse þæs streámes beón geþǽnede (-þén-,
v. l.
) þá inngeþancas geleáffulra breósta, 94, 22 v. þán, and cf. ge-þawenian.