fultumend
- noun [ masculine ]
- 
               Ðe his gefera wæs and fultumend ðæs godcundan wordes qui cŏmes ĭtĭnĕris illi et co-ŏpĕrātor verbi, - Bd. 3, 30 ;
- S. 562, 12.
 
- 
               Ðonne biþ eádig ðe him ǽror wæs Iacobes God geára fultumiend beātus, cūjus Deus Iacob adjūtor ejus, - Ps. Th. 145, 4: 70, 3: Ps. Lamb. 70, 7: Bd. pref ;
- S. 471, 22.
 
Bosworth, Joseph. “fultumend.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/12782.
Checked: 1