slæcness
- noun [ feminine ]
- 
               Slecnes accidia, Wrt. Voc. ii. 5, 73 : 97, 5- Scleacnes pigredo, - Kent. Gl. 694.
 
- 
                  Swá swá ðære sunnan sleacnys ácenþ ǽnne dæg and áne niht . . . swá eác ðæs mónan swiftnys áwyrpþ út ǽnne dæg and áne niht, - Lchdm. iii. 264, 19.
 
- 
                  Ðæs þeówes sleacnys ( he seemed long in doing his errand), - Shrn. 43, 15.
 
- Wæs beboden ðæt hi sceoldon caflíce etan, forðan ðe God onscunaþ ða sleacnysse on his þegnum. Homl. Th. ii. 282, 3.
- 
                  Nú wolde ic ðæt ða æðela [n] clericas ásceócon fram heora andgites orþance alce sieacnysse, Anglia viii. 301, 4.
- 
                  Oft eác sió gódnes ðære monþwǽrnesse biþ diégellíce gemenged wið sleacnesse . . . Wé sculon manian ða manþwǽran ðæt hié fleón ðæt ðǽr suíðe neáh liegeþ ðære monnþwǽrnesse, ðæt is sleacnes, - Past. 40; Swt. 289, 18-22.
 
Bosworth, Joseph. “slæcness.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/27923.
Checked: 0