sténan
- verb [ weak ]
 
- 
                  
Ic grymetige and sténe mid ealle móde
rugiebam a gemitu cordis mei,
- Ps. Th. 37, 8.
 
 - [Du. stenen to groan.]
 
- 
                  
Com ðá wígena hleó þegna þreáte þryðbord sténan beaduróf cyning burga neósan
(came with clang of shields),
- Elen. Kmbl. 302; El. 151.
 
 
Bosworth, Joseph. “sténan.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/28873.
Checked: 0