treówe
- adjective
- Wæs hiera sib ætgædere, ǽghwylc ððrum trýwe. Beo. Th. 2334; B. 1165.
- 
               Hé spræc to his onbehtþegne, to his treówum gesíþe. Exon. Th. 179, - 29; Gú. 1269.
 
- 
               Hié ne beóþ nánum men getreówe (ne treówe. Bod. MS. ), - Bt. 7, 1; Fox 16, 17.
 
- 
               Búton hé habbe twégra trýwra manna gewitnesse, - L. Eth. iii. 9; Th. i. 296, 18.
 
- 
               Man namige . ii. trýwe þegnas, - L. N. P. L. 57; Th. ii. 298, 31.
 
- 
               His freónd se treówesta (getreówesta, Bd. M. 126, 30) fidissimus atnicus illius, - Bd. 2, 12; S. 513, 17.
 
- [Goth. triggws true, faithful: O. Sax. triuwi: O. Frs. triuwe: O. H. Ger. gi-triuwi: Icel. tryggr-] v- ge-, or-treówe (-triéwe, -trýwe).
Bosworth, Joseph. “treówe.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/31004.
Checked: 0