þafetere
- noun [ masculine ]
- 
               Ðý læs se ðafetere, se ðe wile forgiefan ðæt hé wrecan sceolde, tó écum wítum geteó his hiéremenn ne rector remittendo quod ferire debuit ad aeterna supplicia subditos pertrahat, - Past. 20; Swt. 149, 21.
 
- 
               Ðæt hé swá stiére ðǽm ungeðyldegum irsunga, swá hé ðone hnescan ðafettere on recceléste ne gebrenge sic ab impatientibus extinguatur ira, ut tamen remissis ac lenibus non crescat negligentia, - 60; Swt. 453, 25.
 
Bosworth, Joseph. “þafetere.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/31505.
Checked: 0