weþer
- noun [ masculine ]
- 
               Weþer vervex vel manto ,- Wrt. Voc. i. 23, 56.
 
- 
               Weðer aries , ii.- 10, 42.
 
- 
               Ða habbaþ swá micle hornas swá weðeras habentes cornua similia arietibus, - Nar. 34, 19.
 
- 
               Tú eald hríðeru oððe .x. weðeras, - L. In. 70; Th. i. 146, 18: Chart. Th. 40, 7.
 
- 
               Weðras, - 468, 25.
 
- 
               Is nú irfæs ðæs ðæs stranga winter lǽfæd hæfð nigon eald hríðru . . . and fíftig wæþæra, - 163, 4.
 
- 
               Weðera vervecum ,- Hpt. Gl. 524, 17.
 
- 
               His bigleofa wæs ǽlce dæg . . . hundteóntig weðera ( centum arietes , 1 Kings- 4, 23), Homl. Th. ii. 576, 33.
 
- [Goth. wiþrus (Guþs) agnus (Dei): O. L. Ger. wither aries: O. H. Ger. widar aries, vervex, multo: Icel. veðr.]
Bosworth, Joseph. “weþer.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/35485.
Checked: 0