wíþig
- noun [ masculine ]
 
- 
               
Ðes wíþig
salix,
- Ælfc. Gr. 9, 63 ;
 - Zup. 70, 10 :
 - Lchdm. ii. 86, 6 :
 - Wrt. Voc. i. 33, 53.
 
 - 
               
Wíðig,
- 80, 28.
 
 - 
               
Wíþies rinde,
- Lchdm. ii. 150, 2.
 
 - 
               
On ðone háran wíðig . . .; of ðam wíþige,
- Cod. Dip. Kmbl. iii. 457, 8, 10 :
 - 313, 27 :
 - 399, 21 :
 - 400, 2.
 
 - 
               
On ðone ealdan wíðig; ðonne of ðam wíðige,
-  vi. 35, 33.
 
 -  
               
On ðone wíðig,
- iii. 10, 25.
 
 - 
               
In ǽnne wíðing,
- 391, 27.
 
 
Bosworth, Joseph. “wíþig.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/36224.
Checked: 1