ǽr-morgen
- 
               Diluculum, ðæt is se ǽrmærien (-mergen, v. l. ), betweox ðám dægrede and sunnan upgange,- Lch. iii. 244, 6.
 
- 
               Se ǽr-merigen wæs fram Adam oð Nóe, - Hml. Th. ii. 74, 18.
 
- 
               Gewordenum ðám ǽrmergene mane facto, - Gr. D. 72, 11.
 
- 
               Ǽrmergenne, - 201, 25.
 
- 
               From ǽrmorgenne oð heáne undern, - R. Ben. 74, 10.
 
- 
               From ǽrmergenne (-morgene, - MS. E.), Chr. 538; P. 16, 12.
 
- 
               Ǽrmergen mane, - Wrt. Voc. Ii. 58, 65.
 
- 
               On ǽrmergen, - Ps. Th. 5, 3.
 
- 
               On ǽrmorgenum in matutinis, - Ps. L. 72, 14.
 
- v. ærne-mergen, ár-morgen in Dict.
Bosworth, Joseph. “ǽr-morgen.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/37945.
Checked: 0