carian
- verb [ weak ]
- 
                  Ne ceara þú, ne ne wép, - Bl. H. 143, 3.
 
- 
                  Se abbod mid ealre embhýdignesse carige embe þá gyltendan gebróðru omni solicitudine curam gerat abbas circa delinquentes fratres, - R. Ben. 50, 18.
 
- 
                  Restan hý mid heora ealdrum þe embe hý carien cum senioribus, qui super eos solliciti sint, pausent, - 47, 8.
 
- 
                     Hé carað dæges and nihtes þæt his feoh gehealden sý; hé gýmð grǽdelíce his gafoles, - Hml. Th. i. 66, 9.
 
- 
                     Carian hí ǽfre hú hí swýðost magan Gode gecwéman, - Ll. Th. ii. 322, 6.
 
- 
                     Míne scép sint tóstencte ðurh eówre gýmeleáste . . . Gé cariað embe eówerne bigleofan, and ná embe þǽra sceápa, - Hml. Th. i. 242, 2.
 
- 
                     Ðá sýn emhýdige and cariende embe heora ealdorscypas qui sotticitudinem gerant super decanias suas, - R. Ben. 46, 11.
 
- 
                  Hé hwónlíce carad ymbe Godes beboda and his sáwle ðearfe, - Hml. Th. i. 342, 1.
 
- 
                  Hé náteshwón ne carað ymbe Crístes teolunge, - 412, 15.
 
- 
                  Riht is ꝥ abbodas nǽfre ymbe woruldcara ne ídele prýda ne carian tó swýðe, - Ll. Th. ii. 320, 35.
 
Bosworth, Joseph. “carian.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/41395.
Checked: 0