dyrstig
-
Þá men þe tó ðám dyrstige beóð ꝥ hí þæt gold nimen
homines qui audaces sunt aurum tollere,
- Nar. 35, 10.
-
Dyrstig
procax,
- Wülck. Gl. 250, 29.
-
Swíðe dysig is se man and dyrstig sé þe syngað gelóme,
- Angl. xii. 513, 27.
-
Hé þá hálgan róde genam hám tó his earde árleáslíce dyrstig,
- Hml. S. 27, 26.
-
Þæt heofonlice hors wearp ádúne þone dyrstigan Heliodorum,
- 25, 777.
-
Gif huætd ungebyredlic bidda dyrstigo ué sindon
si aliquid incongruum rogare ausi sumus,
- Rtl. 179, 34.
Bosworth, Joseph. “dyrstig.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/43170.
Checked: 0