ge-tíþian
- verb [ weak ]
-
Ic getíðige
praesto,
- Ælfc. Gr. 139, 11.
-
Ꝥ hé unc getíðade (-tigðade,
v. l.
), and on þæs gesíðes huus ineóde,- Bd. 5, 4; Sch. 568, 14.
-
Hié bǽdon ꝥ ... Sume him getygðedon,
- Ors. 3, 7; S. 118, 16.
-
God þé getíþige and þíne béne gehýre,
- Angl. xii. 515, 13.
-
Gif wé þæs biddað þe ús tó écere hǽlþe fremiað, ús getíðað þæs se heofenlica Fæder,
- Hml. Th. ii. 528, 20.
-
Hié hine bǽdon ꝥ ...; and hé him þæs getygðade,
- Ors. 3, 1; S. 98, 20.
-
Hé him þǽre béne getygðade,
- 4, 10; S. 200, 32.
-
Hié him þæs getygðedon,
- 2, 2; S. 64, 30: 3, 10; S. 140, 18.
-
Ic bidde ꝥ þú me ánre lytelre béne getýðige,
- Hml. S. 23 b, 712.
-
Him þæs getygðian,
- Ors. 3, 11; S. 146, 31.
-
Him næs getíðod ðǽre lytlan lisse,
- Hml. Th. i. 330, 29.
- Him næs þǽre béne getíðod, ii. 528, 6.
-
Hé bæd ðá heáfodmenn ꝥ hí his bénum getíþodon,
- Hml. S. 26, 49.
-
Getíða mé synfullum ꝥ ic átéo þás hringan,
- Hml. S. 21, 66.
-
Getídige ús God ꝥ wé magon eów secgan his láre,
- Hml. A. 12, 309.
-
Crístes deáð getíðað ús þæt éce líf,
- Hml. Th. ii. 240, 20.
-
Ðǽr getíðað Drihten micele weldǽda geleáffullum mannum,
- 298, 11.
- Þisne anweald hé forgeaf Petre ... þone ylcan andweald hæfð se Ælmihtiga getíðod biscopum, i. 370, 4-13.
-
Críst hæfð micel getíþod eów,
- Hml. S. 36, 167.
Bosworth, Joseph. “ge-tíþian.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/50244.
Checked: 0