innoþ
- 
                  Inneþas ilia (nescitis quod templa Dei sint ilia vestra, spiritus in vobis habitat,- Ald, 140, 19.
 
- 
                  Cf. 1 Cor. 3, 16), - Wrt. Voc. ii. 89, 22.
 
- 
                  Se hálga innoð þǽre á clǽnan. Þone innoþ geceás Críst, - Bl. H. 11, 20.
 
- 
                  Of innoþe uulua. - An. Ox. 4086.
 
- 
                  Innoþas receptacula (viscerum), 105. II a. the intestines, bowels :-- Him eóde se innoð (cf. eall his innewearde,- Hml. Th. i. 290, 19) út æt his forðgange, Hml. S. 16, 207.
 
- 
                  Wiþ innoþes forhæfdnesse, - Lch. ii. 174, 3.
 
- 
                  Se bryne on ðǽm innoðe fervor viscerum, - Past. 71, 6.
 
- þá wæs eall hire heorte ástired and hire innoð, Hml S. 30, 340.
- 
                  Hé wolde ðæt of ðǽm innoðum á libbendu wætru fleówen ðe on hine gelífden, - Past. 467, 30.
 
- 
                  Fræcum innoþes gýfernesse gulosa uentris ingluvie, - An. Ox. 2446.
 
- 
                  Se wǽta ðára innoða humor viscerum, - Past. 73, 9.
 
- 
                  Hé þǽre módor innoþas áweahte ipse viscera matris exsuscitat, - Bl. H. 167, 6.
 
Bosworth, Joseph. “innoþ.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/53969.
Checked: 0