þearfa
- adjective
 
- 
                  
Hrægles þearfa ic wreó mé wǽda leásne,
- Cd. Th. 53, 25; Gen. 866.
 
 - [Goth. þarba (with gen.).]
 
- 
                  
Ðearfa pauper, wædla
egenus,
- Wrt. Voc. i. 74, 21.
 
 - 
                  
Ðá sæt ðǽr sum þearfa æt ðæm burggeate,
- Blickl. Homl. 213, 32.
 
 - 
                  
Ðá sæt ðǽr sum blind þearfa,
- 15, 16.
 
 - 
                  
Ná ðæt án ðæt hé wolde mann beón, ac eác swylce hé wolde beón þearfa for ús,
- Homl. Th. i. 140, 10.
 
 - 
                  
Fela sind ðearfan þurh hafenleáste ... Sind óðre ðearfan on gáste ... on ðás wísan wæs Abraham ðearfa, and Dauid, se ðe hine sylfne geswutelode þearfan on gáste, þus cweðende: 'Ic eom wædla and þearfa.' Ða módigan rícan ne beóþ þearfan ne þurh hafenleáste ne on gáste,
- 550, 2-11.
 
 - 
                  
Nafa ðú nánes þearfan wedd mid ðé nihtlangne fyrst,
- Deut. 24, 12.
 
 - 
                  
Gefyllan ðæs þearfan wambe,
- Blickl. Homl. 39, 29.
 
 - 
                  
Mec mon biþeahte mid þearfan wǽdum (
with the garments of a pauper
),- Exon. Th. 87, 10; Cri. 1423.
 
 - 
                  
Se biscop nǽre miltsiende nánum Godes þearfan,
- Blickl. Homl. 45, 2.
 
 - 
                  
Ða gástlícan þearfan (ðaerfe, Lind.)
pauperes spiritu,
- Mt. Kmbl. 5, 3.
 
 - 
                  
Eádige sind gé þearfan on gáste,
- Lk. Skt. 6, 20.
 
 - 
                  
Gener ðearfena
refugium pauperi,
- Ps. Spl. 9, 9.
 
 - 
                  
Ðearfena and earmra manna
inopum,
- Bd. 3, 6; S. 528, 17.
 
 - 
                  
Ic sylle ðearfum (
pauperibus
) healfe míne ǽhta,- Lk.
                     Skt. 19, 8.
 
 - 
                  
Syllan þearfon (
egenis
),- Jn. Skt. 12,
                     5.
 
 - 
                  
Him gebyrode tó ðám þearfon (ðorfum,
- Lind.: ðarfum, Rush.), 12, 6.
 
 - 
                  
Ðæt hé dǽlde þearfum and wædlum,
- Homl. Skt. ii. 26, 59.
 
 - 
                  
Þearfum
matriculariis (matricularius a poor person supported by a church ),
- Wrt. Voc. ii. 86, 50: 57, 1.
 
 - 
                  
Þearfum
pauperculis, miseris,
- Hpt. Gl. 458, 13.
 
 - 
                  
Hé démeþ fyrhte þearfan swylce hé þearfena bearn hǽleþ
judicabit pauperes, et salvos faciet filios pauperum,
- Ps. Th. 71, 4.
 
 - 
                  
Þearfan ic lǽrde, ðæt hié heora wædle gefeán hæfdon,
- Blickl. Homl. 185, 17.
 
 - 
                  
Ic lǽre ge ða welegan ge þa þearfan, 107, 12. ¶ Besides enjoining almsgiving the church directly assisted the poor by assigning a certain proportion of the tithes to those whom it called
Godes þearfan.
Thus in general terms it is said :-- Wé willaþ myngian freónda gehwylcne, ðæt hí Godes þearfan fréfrian and fédan,- L. Eth. vi. 46; Th. i. 326, 24;
 
 -  From other sources the poor derived benefit; certain fines were devoted to their
                  use 
Gebéte hé .xxx. sciłł., and sié ðæt feoh gedǽled ðǽm þearfum, ðe on ða[m] tún[e] synd,
- L. Ath. prm.; Th. i. 198, 12.
 
 - 
                  
Gif feohbót áríseþ, ðæt gebyreþ rihtlíce ... tó þearfena hyððe,
- L. Eth. vi. 51 ; Th. i. 328, 6.
 
 
Bosworth, Joseph. “þearfa.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/31564.
Checked: 0