ceafl
- 
               Þý fǽcnan ceafle strophoso rictu (carpere), - Wrt. Voc. ii. 89, 66.
 
- 
               Háwa hwæþer his ceaflas sín tóswollene, - Lch. iii. 140, 8.
 
- 
               Ceafla faucium, - An. Ox. 3575.
 
- 
               Grǽdigum ceaflum (faucibus), 838.
- 
               Mid deórenum ceaflum ferinis rictibus, 3342: 1478.
- 
               Ceaflum (ceaclum, Hpt. Gl. 454, 65) faucibus, i. labris, 2048: rostris, - Wrt. Voc. ii. 88, 79.
 
- 
               Ðá león mid grǽdigum ceaflum hí tótǽron, - Hml. Th. i. 572, 18.
 
- 
               Hí clumiað mid ceaflum þǽr hí sceoldan clypian, - Ll. Th. ii. 308, 20.
 
- 
               Ceaflan (l. -as) mandibalas, - An. Ox. 5015.
 
- 
               Ceaflas rictus, 5017.
- 
               Ic úp áhóf míne nyþeran cæflas ł mínre undertungan exaltavi sub lingua mea, - Ps. L. 65, 17.
 
Bosworth, Joseph. “ceafl.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/41440.
Checked: 0