LEÁF
- noun [ neuter ]
-
Leáf hys ne fylþ folium ejus non defluet, Ps. Spl.; his leáf and his blǽda ne fealwiaþ ne ne seariaþ
folium ejus non decidet,
- Ps. Th. 1, 4.
-
Leáf
antes,
- Wrt. Voc. ii. 9, 16.
-
Leáf
folia,
- Mt. Kmbl. 21, 19: 24, 32: Mk. Skt. 13, 28: Bt. Met. Fox 11, 114; Met. 11, 57.
-
Man scóf ðara bóca leáf ðe of Hibernia cóman and ða sceafþan dyde on wæter
rasa folia codicum qui de Hibernia fuerant, et ipsam rasuram aquæ immissam,
- Bd. 1, 1; S. 474, 37.
-
Mid grénum leáfum
virentibus foliis,
- Gen. 8, 11.
Bosworth, Joseph. “LEÁF.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/21246.
Checked: 0