mæsten
- noun [ masculine ]
- 
               Man mæste mínum wífe twá hund swína, ðænne ðǽr mæsten sý, - Chart. Th. 596, 23: Cod. Dip. Kmbl. iv. 20, 5.
 
- 
               Be unáliéfedes mæstennes onfenge. Gif mon on his mæstene unáliéfed swín geméte, - L. M. 49 ;
- Th. i. 132, 11.
 
- 
               Ðonne hé [se inswán] his heorde tó mæstene drífe, - L. R. S. 4 ;
- Th. i. 434, 21.
 
- 
               [Ðis geár wæs gǽsne on mæstene, - Chr. 1116 ;
- Erl. 245, 36. ]
 
Bosworth, Joseph. “mæsten.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/22231.
Checked: 1