magu
- noun [ masculine ]
- 
                  Ðá wearþ eafora féded, mago Caines, - Malalahel, Cd. 58 ;
- Th. 70, 28 ;
- Gen. 1160.
 
- 
                  Mago Ecgláfes (cf. Ecgláfes bearn, 1003), - Beo. Th. 2935 ;
- B. 1465.
 
- 
                  Mago Healfdenes (cf. sunu Healfdenes, 541), - 3738 ;
- B. 1867: 4027 ;
- B. 2011.
 
- 
                  Eald fæder ongon his mago monian, - Exon. 80 b ;
- Th. 303, 28 ;
- Fä. 60.
 
- 
                  Ðínum magum (mágum?) lǽf folc and ríce, - Beo. Th. 2361 ;
- B. 1178.
 
- 
                  Ongan hismagu frignan (cf. ombehtþegn, l, 9), - Exon. 47 b ;
- Th. 162, 30 ;
- Gú. 983.
 
- 
                  Hwǽr cwom mearg hwǽr cwom mago where is the steed gone? where his rider? - 77 b ;
- Th. 291, 34 ;
- Wand. 92.
 
- 
                  Mago Ebréa ( Abraham ),- Cd. 100 ;
- Th. 132, 34 ;
- Gen. 2203: 109 ;
- Th. 145, 25 ;
- Gen. 2411: 127 ;
- Th. 161, 32 ;
- Gen. 2674.
 
- 
                  Maga gemédu, - Beo. Th. 499 ;
- B. 247.
 
Bosworth, Joseph. “magu.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/22280.
Checked: 1