seofon
- noun
- numeral
- adjective
- 
                  Mid ús wǽron seofun (-on, - MS. A.) gebróðru, Mt. Kmbl. 22, 25.
 
- 
                  Ða seofon gódan geár, - Gen. 41, 53.
 
- His heres wæs seofon hund þusenda. Ors. 2, 5 ; Swt. 78, 10.
- 
                  Seofon nihta fyrst, - Elen. Kmbl. 1385; El. 694.
 
- 
                  On ðám seofon wæstmbǽron geárum, - Gen. 41, 47.
 
- 
                  Hé ábád óðre seofon dagas, - 8, 10.
 
- 
                  Hé him tó genymþ seofun (-en, - MS. A.: seofona, Lind.: siofun, Rush.) óðre gástas, Mt. Kmbl. 12, 45.
 
- 
                  Ðá nam se þridda hig, and swá ealle seofone (-ene, - MS. A.: seofono, Lind.: ða siofune, Rush.), Lk. Skt. 20, 31.
 
- 
                  Ealle seofon (-en, - MS. A.: -an, MS. B.: ða seofona, Lind.: ða siofune, Rush.) hí hæfdon, Mk. Skt. 12, 22.
 
- 
                  Hwylces ðara seofona biþ ðæt wíf, - 12, 23.
 
- 
                  Hwylces ðæra sufona (seofena, - MS. A.: of ðæm seofonum, Lind.: ðara siofuna, Rush.), Mt. Kmbl. 22, 28.
 
- 
                  Ðá com seofona sum, - Andr. Kmbl. 2623 ; An. 1313.
 
- 
                  Mid feáwum bróðrum, ðæt is seofonum oððe eahtum, - Bd. 4, 3; S. 567,4.
 
- 
                  Ðú seofone genim tudra gehwilces, - Cd. Th. 80, 27; Gen. 1335.
 
- Geseh hé hyrdas standan seofone ætsomne. Andr. Kmbl. 1987; An. 996.
- 
                  Syfone, - Beo. Th. 6235 ; 8. 3122.
 
- [Goth. sibun: O. Sax. siƀun: O. Frs. saven, sigun : O. H. Ger. sibun : Icel. sjau.]
Bosworth, Joseph. “seofon.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/27456.
Checked: 0