wǽpen-mann
- noun [ masculine ]
- 
               Wǽpnmann mas, Anglia xiii.- 366, 23.
 
- 
               Éghuelc hé ł woepenmon (wépenmon, Rush.: wæpned, W.S.) omne masculinum, - Lk. Skt. 2, 23.
 
- 
               Wer oððe wǽpman vir, - Wrt. Voc. i. 73, 11.
 
- 
               Ðes wǽpman hic mas, - Ælfc. Gr. 9, 25; Zup. 50, 15.
 
- 
               Ne scríde nán wíf hig mid wǽpmannes reáfe ( veste virili), ne wǽpman (vir ) mid wífmannes reáfe,- Deut. 22, 5.
 
- 
               Woepenmon ł hee masculum, - Mk. Skt. Lind. 10, 6.
 
- 
               Hé worhte wǽpman (woepenmonn masculum, - Lind.), Mt. Kmbl. 19, 4.
 
- 
               Synna wið wǽpman oððe wífman, - L. de Cf. 6; Th. ii. 262, 23.
 
- 
               Riht is ðæt ǽnige wǽpnmen on mynecena beóderne ne etan ne drincan, - Wulfst. 269, 9.
 
- 
               Wépmen (wǽpned-, v.l. ) ge wífmen,- Bd. 3, 5; S. 527, 7.
 
- 
               Wǽpmen, Homl. Ass. 27, 73. xx M wífmanna and wǽpmanna (wǽpned-, v.l. ),- Ors. 3, 7; Bos. 61, 30: Homl. Th i. 442, 1: Ælfc. Gr. 6; Zup. 24, 5.
 
- 
               Mægðhád is ǽgðer ge on wǽpmannum ge on wífmannum, - Homl. Th. i. 148, 14.
 
Bosworth, Joseph. “wǽpen-mann.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/34391.
Checked: 0