wringan
- verb [ strong ]
 
- 
                  
Teóh him ða loccas, and wringe ða eáran, and ðone wangbeard twiccige,
- Lchdm. ii. 196, 13.
 
 
- 
                  
Ic nam ða wínberian and wrang on ðæt fæt
tuli uvas et expressi in calicem,
- Gen. 40, 11.
 
 - 
                  
Genim ðære ylcan wyrte leáf, ðonne heó grénost beó, wyl on wætere, and wring ðæt wós,
- Lchdm. i. 72, 7.
 
 -  
                  
Wring ðæt seáw,
- ii. 110, 26 :
 - 240, 8.
 
 - 
                  
Ne miht ðú wín wringan on midne winter.
- Bt. 5,2 ;
 - Fox 10, 31.
 
 - 
                  
Tó wringen[n]e
ad exprimendos,
- Hpt. Gl. 468, 32.
 
 
Bosworth, Joseph. “wringan.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/36655.
Checked: 1