a-fligan
- verb [ weak ]
-
Ic áflíge
fugo
,- Wrt. Voc. ii. 151, 53.
-
Þá unclǽnan gástas þú áflígst,
- Hml. S. 24, 92.
-
Sibb áflígð ungeðwǽrnysse,
- Hml. Th. i. 606, 6.
-
Sume menn áflýað þá áwyrgedan gástas fram ofsettum mannum,
- 344, 28.
-
Áflýgde
abigit, repellit
,- An. Ox. 50, 41.
-
Hé áflýgde þá crístenan of Alexandria,
- Hml. S. 2, 33, Gé áflígdon deóflu, Hml. Th. i. 64, 22.
-
Sé forgeaf ús ðás mihte þæt wé untrume gehǽlon, deóflu áflían,
- 466, 3.
-
Þá þýstru áflígean,
- Gr. D. 171, 2.
- Wé sceolan mid ródetácne þá réðan áflían. Hml. S. 17, 145.
-
Aflíged mon
homo apostata
,- Kent. Gl. 141.
-
Þæt hý mid þǽm ungemete áflígede ne sýn (
effugentur
),- R. Ben. 75, 10.
-
Áflígde,
- Wrt. Voc. ii. 142, 66.
-
Áflégedo,
- Rtl. 147, 17.
-
Áflígedum
profligatis
,- An. Ox. 3886.
Bosworth, Joseph. “a-fligan.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/38206.
Checked: 0