brún
- adjective
- 
               Bruun burrum, Wrt. Voc. ii. 102, 30: 11, 38 : furbum ,- 109, 33.
 
- 
               Brún furvum, i. nigrum, 36, 17: badius, 11, 39: burrus, rufus, 126, 77: purpurea (cf. ðý brúnan oððe þý brúnbasewan punicio ,- Wrt. Voc. ii. 89, 26), An. Ox. 526: 3, 36.
 
- 
               Ýð sió brúne (cf. Dante's onda bruna ),- Rä. 61, 6.
 
- 
               Spíca is brúnes heówes, Bl. H. 73, 21 : colore fuluo ,- Nar. 16, 15.
 
- 
               Wíf móton under brúnum hrægle ( sub nigro velamine ) tó husle gán,- Ll. Th. ii. 162, 7.
 
- 
               Brúnne brerd the black rim of the inkhorn ,- Rä. 27, 9.
 
- 
               Swearturn, brúnum beaduwǽþnurn, - 18, 8.
 
- 
               Brúne helmas, Jud. 318. [For brún applied to metal v. N. E. D. brown, 4.]
Bosworth, Joseph. “brún.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/41010.
Checked: 0