búan
- verb
-
Huér búes (býes, R.) ðú
ubi habitas?
,- Jn. L. 1. 38.
-
Þá búað oð Méda burh
habitantes usque ad Medorum civitatem,
- Nar. 33, 16.
-
Þá þe in Norþhymbrum búgeað,
- Chr. 894; P. 86, 7: 924; P. 104, 20.
-
Gé bógiað (búgiað,
v.l.
) on þám fíftan dǽle healfum,- Bt. 18, 1; S. 42, 15.
-
Flégendo býes (
habitant
) in tyggum his,- Mt. L. 13, 32.
-
Hé búde on Eást-Englum,
- Chr. 890; P. 82, 10.
-
Manna þe mé ymbútan búdon
circumhabitantium,
- Ps. Th. 30, 15.
-
Ðá ðe býedon in Hierusalem,
- Lk. L.R. 13, 4.
-
Býa
habitare,
- Mk. L.R. 4, 32.
-
Allo býendo (habitantes) in ðǽm, Rtl. 100, 17. I a. of land, to lie :-- ꝥ land búeð oð Méda ríce
subjacet regionibus Medorum,
- Nar. 34, 11.
-
Heora landgemǽre búað neáh þám gársecge,
- 38, 20.
-
Líf éce hé býeð (
possidebit
),- Mt. L. 19, 29.
-
Gié býeð (
possidebitis
) sáuelo iúero,- Lk. L. 21, 19.
-
Búgede (bógede, An. Ox. 845)
incoluit (terram ),
- Hpt. Gl. 426, 44.
-
Þá þe ðá lond búdon,
- Nar. 17, 10.
-
Þá burgware þe þá burg ǽr búdon,
- Chr. 919; P. 100, 12.
-
Þæt mennisc þone eard bógodan,
- Ælfc. T. Grn. 6, 12.
-
Býes (
fossidete
) ríc,- Mt. L. 25, 34.
-
Búian
inhabitare,
- An. Ox. 11, 13.
-
Godes templ búgian,
- Hml. S. 3, 353.
-
Mæg ic býa
possidebo,
- Lk. L. 10, 25.
-
Tó býenna
possidenda,
p.- 9, 16.
-
Forgeaf God him and his ofspringe þone eard tó búgienne,
- Hml. Th. ii. 190, 14.
-
Land tó búgianne
land to inhabit,
- Bt. 17; F. 60, 4: 18, 1; F. 62, 16.
Bosworth, Joseph. “búan.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/41077.
Checked: 0