ge-midlian
- verb [ weak ]
-
Sé þe gelustfullunge gemídlað
(refrenat),
- Scint. 88, 7.
-
Manige ge-mídliað hiera giéfernesse and átemiað hira líchoman
carnem gulae refrenatione edomant,
- Past. 345, 23.
-
Swá horsum mídlu synd on tó asettenne, swá heortan úre mid fæstene synd tó gemídligenne
(frenanda),
- Scint. 55, 12.
-
Beón gemídlad
frenarier (refrenari ?),
- Wrt. Voc. ii. 150, 49.
-
Canes muti non ualentes latrare;
eal swilce hé cwǽde, þæt gemídlede hundas ne beorcað tó náhte. Dumbe beóð þá bydelas and tó fæste gemídlede, þe for ege oððe lufe wandiað Godes riht tó sprecanne,- Wlfst. 191, 2-6.
Bosworth, Joseph. “ge-midlian.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/48910.
Checked: 0