gúþ-fana
- noun [ neuter ]
- 
               Hé (Constantine) mearcode on his gúðfanan hálig róde tácn,- Hml. Th. ii. 304, 15.
 
- 
               Gúðfanan gelea[fa]n wé beorað vexillum fidei ferimus, Ps- Srt. ii. p. 203, 23.
 
- 
               Beran þá gfiðfanan (vexilla) in on ðá ceastre, Prud. 74. ¶ in the following instances the form gúþ-fan ; n. seems to be used :-- Gúþfan labarum, - An. Ox. 2130.
 
- 
               Sigefæst gúþfana uictricia uexilla, 1746.
- 
               Segnes gúðfana labara, - Wrt. Voc. ii. 49, 74.
 
-  ii. mycele candelsticcan . . . viii. læflas and . ii. gúðfana, C. D. iv. - 275, 25.
 
Bosworth, Joseph. “gúþ-fana.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/51333.
Checked: 0