lufian
- verb [ weak ]
-
Ic lufiu
(diligam)
ðé,- Ps. Srt. 17, I. Sé þe his feónd lufað, Mód. 70.
-
Hí his naman lufiað
diligunt nonten ejus,
- Ps. Th. 68, 37.
-
Þæt þú sóð godu lufian wolde,
- Jul. 195.
-
Ðeáh seó leó hire mágister swíðe lufige,
- Bt. 25 ; F. 88, 10 : Met. 13, 20.
-
Sió lufu ðonne hió lufað ætsomne ǽgðer ge God ge his niéhstan,
- Past. 87, 8.
-
Isaac underféng Rebeccan tó wífe and lufode hig swíðe,
- Gen. 24. 67.
-
Gif ðú hwilc ǽnlic wíf lofodest swíðe ungemetlíce
(amore flagrares),
and heó nolde þé lufian,- Solil. H. 42, 15: Bt. 38, I ; F. 194, 25.
-
His mód ongon fǽmnan lufian,
- Jul. 27.
-
Hé geearnode ꝥ pound; hé eác ðá hálegan hærenesse gehýrde, hú hí God lufodon (lofodon, v. l.) and heredon
laudes beatas meruit andire,
- Bd. 3, 19; Sch. 277, 20.
-
Þegnas heredon, lufedun leofwendun. lifes ágend,
- Cri. 471.
-
Wuton wuldrian hálgan hlióðorcwidum hiofenríces weard, lufian liófwendum lífes ágend,
- Hý. 8, 3.
-
Ic lufige
fovebo,
- Wrt. Voc. ii. 38, II.
-
Ic geteáh his mód tó þon ꝥ hé lufode mid his brádre hand þá nunnan and ofer þá sculdru geþaccode
cujus meniem traxerit, ut in terga ejusdem sanctimonialis feminae blandiens alapam daret,
- Gr. D. 189, 22.
-
Heó lufode þá leóde, líðwǽge bær hælum tó handa,
- B. 1982.
-
Frofre gǽst in Gúðláces geóce gewunade, lufade hine and lǽrde,
- Gú. 109.
-
Cómon earnas . . . lissum lufodon,
- An. 870.
-
Nemne hé God lufige mid lácum,
- Jul. in. Hí
- II. with object a thing,
-
Sé ðe lufað sáuel his spildeð ł losað hiá,
- Jn. L. R. 12, 25.
-
Hé lícet ðæt hé lufige ðæt hé ne lufað, ðisses middangeardes gilp hé lufað, and hé lícett swelce hé ðone onscunige
fingit se de bono opere amare, quod non amat, de mundi autem gloria non amare, quod amat,
- Past. 57, l.
-
Hig lufigeað þá fyrmystan sell on gebeórscypum,
- Mt. 23, 6.
-
Lufiað,
- Lk. 11. 43.
-
Snottre men lufiað midwist míne,
- Rä. 89, 7.
-
Wé lufedon úra wamba fylnesse,
- Verc. Först. 123, 14.
-
Þárn þe þrowera þeáwas lufedon,
- Gú. 132.
-
Nǽfre þú geþreátast . . . ꝥ ic þeódscipe þínne lufie,
- Jul. 178.
-
Gyf wé sélre geleorniað ꝥ we willað georne lufian
(gaudenter amplectimur),
- Ll. Th. i. 440, 22.
-
Gif wé óðerra monna welgedóna dǽda ne lufigað and ne herigað
si aliena bene gesta non diligimus,
- Past. 231, 1.
-
Eal swilc is tó leánne and nǽfre tó lufiaiine,
- Ll. Th. i. 322, 22.
-
Hǽðenscipe biþ ꝥ man . . . wiccécræft lufige oþþe mordweorc gefremme,
- Ll. Th. i. 378, 21.
-
God lufað þæt man sí mildheort
(miseri- cordiam diligit Dominus,
- Ps. Th. 83, 12.
-
Ðú ðæt ne lufedest þæt ic þé bernelác brengan móste,
- Ps. C. 122.
- ¶ in the legal formula :-- Ic wille beón N. hold and getríwe, and eal lufian ꝥ hé lufað, and eal áscunian ꝥ; he áscunað, Ll. Th. i.
- 178, 4.
-
Þá lufiað ꝥ hig gebiddon hí standende on gesomnungum
qui amant in synagogis stantes orare,
- Mt. 6, 5.
-
Hig lufigeað ꝥ hig man gréte on strǽtum,
- Mt. 23, 7.
-
Wé lufedon Úra wamba fylnesse and on úre gold and on úre glengnesse and on úre myclan gestreóne and on reáfiácum. Swíðor wé þæt lufedon, þonne wé dydon Godes beboda,
- Verc. Först. 123, 14-17.
- v. sceand-lufiende, and next word.
Bosworth, Joseph. “lufian.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/54820.
Checked: 0