má
- adverb
-
Hí forseóð hí selfe lǽs on þysum middanearde þá þe þæncað ꝥ hí sýn sylfe má góde þonne óðre men
ut minus se in hoc mundo despiciant qui plus se ceteris aliquid fuisse meminerunt,
- Gr. D. 151, 27.
-
Swá leng swá má
magis magisque,
- An. Ox. 2542.
-
Þá menn magon geseón heora freónd, and ne magon heom þeáh ná náne góde ne beón, ne hí hym þe má,
- Solil. H. 68, 30.
-
Woldest þú áwiht má witan ?
nihilne plus scire cupis?,
- Solil. H. 14, 21.
-
Hwí ácsast þú má æfter ðám?,
- 36, 15.
-
Ne secge ic nǽfre má þæt ic hála æágan habbe,
- 48, 16.
-
Be úre sáwle lífe ic nú ðon má náwuht ne twæóge,
- 59, 25.
-
Eówra sáwla má
(potius)
forhwerfdon þonne hié gerihton,- Ll. Th. i. 56, 18.
Bosworth, Joseph. “má.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/54903.
Checked: 0