scip
- noun [ neuter ]
-
Gyf Æðelrédes cynges friðman cume on iunfriðland, and se here þǽrtó cume, hæbbe frið his scip and ealle his ǽhta. Gif hé his scip uppe getogen hæbbe . . .ꝥ hé þǽr frið hæbbe,
- Ll. Th. i. 286, 8.
-
Scip sceal genægled (cf. naca nægledbord,
- Rä. 59, 5), Gn. Ex. 94.
-
Seomode on sole sídfæðmed scip on ancre fæst,
- B. 302.
- On bearm scipes, 35: 896: Exod. 375.
-
Harold forbærnde Griffines scipa and alle þá gewǽda þe þǽrtó gebyrede . . . and þám kynge bróhte his scipes heáfod,
- Chr. 1063; P. 191, 6-16.
-
Ánes scipes se arcebisceop geúðe ðám folce tó Cent and óðres tó Wiltúnescíre,
- C. D. iii. 352, 17.
-
Wé willað mid þám sceattum ús tó scype gangan,
- By. 40.
-
Ðá ðe mid scipe líðað,
- Ps. Th. 106, 22.
-
Gyf mon beó at his ǽhtan bereáfod and hé wite of hwilcum scipe, ágyfe steóresman þá ǽhta,
- Ll. Th. i. 286, 17.
-
Se nówent rihte ꝥ lytle ǽrene scip þe wiþhindan þám máran scipe gefæstnod wæs
nauta post navem carabum regebat,
- Gr. D. 347, 2.
-
Ongyn þé scip wyrcan, merehús micel,
- Gen. 1302.
-
Hé sǽlde tó sande sídfæðme scip oncerbendum fæst,
- B. 1917.
-
Wídfæðme scip,
- An. 240.
-
Dol bið sé þe gǽð on deóp wæter, sé þe sund nafað ne gesegled scip,
- Sal. 225.
-
Alle nédbáde tuégra sceopa,
- C. D. i. 114, 11.
-
Hí comon úp on Limene múþan mid .ccl. hunde scipa . . . on þá eá hí tugon úp hiora scipu oþ þone weald .iiii. míla fram þǽm múþan úteweardum,
- Chr. 893; P. 84, 4-11.
-
Wé on sǽláde scipum brecað ofer bæðweg,
- An. 512.
-
Hý gehýdað heáhstefn scipu tó þám unlonde oncyrrápum, setlað sǽmearas,
- Wal. 13.
- v. friþ-, hlæst-, þeóf-scip.
Bosworth, Joseph. “scip.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/57769.
Checked: 0