þearfa
- adjective
- 
                  Hrægles þearfa ic wreó mé wǽda leásne, - Cd. Th. 53, 25; Gen. 866.
 
- [Goth. þarba (with gen.).]
- 
                  Ðearfa pauper, wædla egenus, - Wrt. Voc. i. 74, 21.
 
- 
                  Ðá sæt ðǽr sum þearfa æt ðæm burggeate, - Blickl. Homl. 213, 32.
 
- 
                  Ðá sæt ðǽr sum blind þearfa, - 15, 16.
 
- 
                  Ná ðæt án ðæt hé wolde mann beón, ac eác swylce hé wolde beón þearfa for ús, - Homl. Th. i. 140, 10.
 
- 
                  Fela sind ðearfan þurh hafenleáste ... Sind óðre ðearfan on gáste ... on ðás wísan wæs Abraham ðearfa, and Dauid, se ðe hine sylfne geswutelode þearfan on gáste, þus cweðende: 'Ic eom wædla and þearfa.' Ða módigan rícan ne beóþ þearfan ne þurh hafenleáste ne on gáste, - 550, 2-11.
 
- 
                  Nafa ðú nánes þearfan wedd mid ðé nihtlangne fyrst, - Deut. 24, 12.
 
- 
                  Gefyllan ðæs þearfan wambe, - Blickl. Homl. 39, 29.
 
- 
                  Mec mon biþeahte mid þearfan wǽdum ( with the garments of a pauper ),- Exon. Th. 87, 10; Cri. 1423.
 
- 
                  Se biscop nǽre miltsiende nánum Godes þearfan, - Blickl. Homl. 45, 2.
 
- 
                  Ða gástlícan þearfan (ðaerfe, Lind.) pauperes spiritu, - Mt. Kmbl. 5, 3.
 
- 
                  Eádige sind gé þearfan on gáste, - Lk. Skt. 6, 20.
 
- 
                  Gener ðearfena refugium pauperi, - Ps. Spl. 9, 9.
 
- 
                  Ðearfena and earmra manna inopum, - Bd. 3, 6; S. 528, 17.
 
- 
                  Ic sylle ðearfum ( pauperibus ) healfe míne ǽhta,- Lk.
                     Skt. 19, 8.
 
- 
                  Syllan þearfon ( egenis ),- Jn. Skt. 12,
                     5.
 
- 
                  Him gebyrode tó ðám þearfon (ðorfum, - Lind.: ðarfum, Rush.), 12, 6.
 
- 
                  Ðæt hé dǽlde þearfum and wædlum, - Homl. Skt. ii. 26, 59.
 
- 
                  Þearfum matriculariis (matricularius a poor person supported by a church ), - Wrt. Voc. ii. 86, 50: 57, 1.
 
- 
                  Þearfum pauperculis, miseris, - Hpt. Gl. 458, 13.
 
- 
                  Hé démeþ fyrhte þearfan swylce hé þearfena bearn hǽleþ judicabit pauperes, et salvos faciet filios pauperum, - Ps. Th. 71, 4.
 
- 
                  Þearfan ic lǽrde, ðæt hié heora wædle gefeán hæfdon, - Blickl. Homl. 185, 17.
 
- 
                  Ic lǽre ge ða welegan ge þa þearfan, 107, 12. ¶ Besides enjoining almsgiving the church directly assisted the poor by assigning a certain proportion of the tithes to those whom it called Godes þearfan. Thus in general terms it is said :-- Wé willaþ myngian freónda gehwylcne, ðæt hí Godes þearfan fréfrian and fédan,- L. Eth. vi. 46; Th. i. 326, 24;
 
-  From other sources the poor derived benefit; certain fines were devoted to their
                  use Gebéte hé .xxx. sciłł., and sié ðæt feoh gedǽled ðǽm þearfum, ðe on ða[m] tún[e] synd, - L. Ath. prm.; Th. i. 198, 12.
 
- 
                  Gif feohbót áríseþ, ðæt gebyreþ rihtlíce ... tó þearfena hyððe, - L. Eth. vi. 51 ; Th. i. 328, 6.
 
Bosworth, Joseph. “þearfa.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/31564.
Checked: 0