mága
- noun [ masculine ]
-
Mága Healfdenes (
Hrothgar
),- Beo. Th. 381 ;
- B. 189: 2953 ;
- B. 1474: 4293 ;
- B. 2143.
-
Mága Ecgþeówes (
Beowulf
),- 5168 ;
- B. 2587.
-
Ic ( Christ ) sylf gestág mága in módor,
- Exon. 28 b ;
- Th. 87, 4 ;
- Cri. 1420.
-
Fæder eft lǽrde mágan,
- 80 a ;
- Th. 301, 32 ;
- Fä. 28.
-
Ðonne módor mágan cenneþ,
- Salm. Kmbl. 742 ;
- Sal. 370.
-
On mágan, ðín ágen bearn,
- Cd. 109 ;
- Th. 144, 26 ;
- Gen. 2395.
-
Mágan (Isaac ) gelǽdde Abraham,
- 162 ;
- Th. 203, 2 ;
- Exod. 397.
-
Se eorl wolde sleán eaferan sínne, mágan,
- Th. 204, 2 ;
- Exod. 413.
-
Se mága geonga (
Wiglaf
),- Beo. Th. 5343 ;
- B. 2675.
-
On ðære mǽgþe mága wæs háten Tubal Cain,
- Cd. 52 ;
- Th. 66, 11 ;
- Gen. 1082.
-
Mága cystum eald
a man old in virtues,
- Exon. 80 a ;
- Th. 300, 7 ;
- Fä. 2.
-
Se mága (
Christ),
- Andr. Kmbl. 1278 ;
- An. 639: 1630 ;
- An. 816 : (St. Andrew ),
- 1967 ;
- An. 986: 1249 ;
- An. 625.
-
Mága máne fáh (
Grendel
),- Beo. Th. 1960 ;
- B. 978.
Bosworth, Joseph. “mága.” In An Anglo-Saxon Dictionary Online, edited by Thomas Northcote Toller, Christ Sean, and Ondřej Tichy. Prague: Faculty of Arts, Charles University, 2014. https://bosworthtoller.com/22271.
Checked: 1